یکپارچه سازی اراضی زراعی و نقش آن در توسعه ی روستایی (نمونه ی مورد مطالعه: روستاهای شهرستان بستان آباد)

فعالیت دربخش کشاورزی و زیر بخش های آن پیوسته درتأمین زمینه ی توسعه ی روستاهای کشور نقش مهمی بر عهده داشته است، در حال حاضر کشاورزی عامل و یا فعالیت مهمی برای اشتغال و تأمین امنیت غذایی در بسیاری از روستاها بشمار می رود. در واقع، شیوع یا رواج فقر در بین خانوارهای روستانشین موجب تأکید مضاعف بر اهمیت و جایگاه تولید مواد غذایی و پاسخگویی به نیازهای اولیه غذایی توسط خود آنان شده است. یکی از مهم ترین مشکلات اقتصادی بخش کشاورزی در گذشته و حال پایین بودن سطح درآمد روستائیان بوده است، که این خود یکی از عوامل عدم توسعه اقتصادی در روستاها و بسیاری از نابسامانی ها نظیر: فقر، بیکاری و نابرابری بین شهر و روستا می باشد. بخش کشاورزی به رغم دارا بودن قابلیت های بالقوه با موانعی روبروست. در جهت رفع این موانع، طرح های مکانیزاسیون کشاورزی، روش های نوین آبیاری و در نهایت طرح یکپارچه سازی اراضی همگی در این راستا شکل گرفته است. در این میان طرح یکپارچه سازی اراضی با توجه به اهمیت آن به عنوان طرح بنیادین از جایگاه ویژه ای برخوردار است. چراکه خرد بودن اراضی کشاورزی و توزیع این اراضی به قطعات کوچک بین بهره برداران خود مانع بزرگی بر سر راه اجرای طرح های متعدد کشاورزی است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی – تحلیلی است. جامعه ی آماری مورد مطالعه روستاهای عین الدین، حاج آقا، اشدلق علیا و کردکندی با 2525 خانوار، واقع در شهرستان بستان آباد واقع در استان آذربایجان شرقی می باشد. حجم نمونه از طریق فرمول تعدیل شده ی کوکران محاسبه شده که شامل 182 خانوار روستایی می باشد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی و به کمک نرم افزار spss و excel صورت گرفته است. روش تحلیل آمار استنباطی مورد استفاده ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر می باشد. نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می دهد؛ همبستگی قوّی بین سرمایه ی اجتماعی و گرایش به یکپارچه سازی اراضی وجود دارد، در عین حال همبستگی نسبی بین درآمد روستائیان و گرایش به یکپارچه سازی اراضی را نشان می دهد. همچنین تحلیل مسیر مشخص کرد که تأثیرگذارترین عامل بر گرایش به یکپارچه سازی اراضی زراعی، عامل سرمایه ی اجتماعی می باشد.